Op zondag 30 augustus was het eindelijk zover! De eerste wedstrijd. Elk jaar weer is dit de datum waar je naar uit kijkt tijdens de voorbereiding, eindelijk weer voor het “echie”. De voorbereiding bestond voor ons naast trainen en wedstrijden spelen ook aan het wennen aan onze nieuwe trainer, Marc Krook. Resultaten uit het verleden tellen niet meer en iedereen begon weer op 0. Na twee weken voorbereiding maakte Marc het 1^e bekend: Jochem, Frank, Dennie, Niels, Eline, Eliza, Maartje en Nadine. Met deze acht mensen begonnen we vandaag aan het nieuwe seizoen.

We speelden vandaag tegen een oude bekende, Ados 1. Vorige week zondag speelden wij op de Bert Koopman Cup ook al tegen hen, voor ons eindigde dat niet prettig. Vandaag nieuwe ronde, nieuwe kansen.

We begonnen de wedstrijd vandaag erg goed! We waren fel, vulden de posities goed in en wisten onze kansen af te maken. Jochem opende het seizoen voor ons door het scoren van een prachtige goal. Hij wist vervolgens ook zijn vrije bal erin te gooien, waarna Nadine ons kort daarna op een 3-0 voorsprong zette. Ados deed wat terug, 3-1. Gezegd moet worden dat Ados in deze fase van de wedstrijd een slechte afronding had. Enerzijds dwing je dat natuurlijk af, anderzijds komt er ook wat pech om de hoek kijken. De rest van de eerste helft verliep goed voor ons, we bleven op de juiste momenten scoren alleen wisten we geen gaatje te slaan naar de zes punten verschil. Uiteindelijk gingen we de rust in met een 9-5 voorsprong. Onze doelpunten werden gemaakt door mij, Jochem, Frank, Jochem, Frank en Eliza.

Tijdens de rust waren we redelijk tevreden. Het vak van Frank verliep iets moeizamer, dus werden er wat puntjes op de i gezet. Vol goede moed gingen we de tweede helft in.

De tweede helft verliep helaas minder voor ons. Aan het begin van de tweede helft was er nog geen vuiltje aan de lucht. Zowel wij als Ados kwamen niet tot scoren. Helaas kwam Ados na een minuut of 10 in de “flow” en lukte het ons niet dit te doorbreken. Ados kwam tot 9-8 waarna ik er met een afstandsschot nog 10-8 van wist te maken. Na de 10-8 probeerde ons aanvalsvak weer tot scoren te komen, maar helaas lukte het hen niet. Ados had er wat minder moeite mee en wist een 10-13 voorsprong te pakken. Frank bracht ons terug tot 11-13, maar Ados had weer een antwoord en wist op 11-15 te komen. Wij wisten niet meer tot scoren te komen en verloren helaas de wedstrijd.

Dit was natuurlijk niet het wedstrijdverloop waar wij op gehoopt hadden. De eerste helft speelden we goed en dat moeten we meenemen naar de volgende wedstrijden. Volgende week spelen we tegen een onbekende tegenstander, OZC. We hebben dan wat recht te zetten…

Reserves en publiek bedankt! Een volgende keer maken we er weer een leukere zondag van!

Groetjes Niels

Vandaag was dan onze laatste wedstrijd van het seizoen. En ook echt de allerlaatste wedstrijd van Loes en van onze coach Sebas. We speelden tegen DKC, waar we de eerste veldhelft van verloren hadden vanwege het ontbreken van scherpte en kwaliteit. Dus we hadden wat recht te zetten! Helaas lukte dit vandaag niet.

We stonden al snel 4-1 achter, door verdedigend niet scherp te zijn en aanvallend niet tot scoren te komen. Wel gelukkig een vrije bal van Frank. Gelukkig werden we weer wakker en kwamen we terug tot 5-4 door scores van Frank (2x) en Jochem. Daarna bleven we wel dicht bij DKC, met soms 1 punt of 2 punten verschil. Het lukte ons niet om gelijk te komen en we gingen de rust in met 8-6. Met nog scores van Niels en Frank. We moesten de tweede helft meer geven. Verdedigend was het helemaal niet slecht, we moesten alleen meer zien te scoren! Volle moed gingen we de tweede helft in.

We starten goed door na de rust meteen te scoren met een vrije bal van Nadine, 8-7. Daarna volgt een periode dat onze verdediging de scherpte kwijt was en toen wist DKC maar liefst 4 keer te scoren tot wij weer aan bod kwamen. Toen stond het alweer 12-8, met een doelpunt van Nadine met een doorloopbal. Hierna werd er hier en daar nog wat gescoord, helaas meer door DKC en we konden de stand niet meer in halen. De eindstand was uiteindelijk 17-11 met nog scores van Niels (strafworp door Sjoerd), Frank en net voor het eindsignaal een schot van Niels. Helaas.. Maar wie had ooit gedacht dat we de tweede veldhelft 5 van de 7 wedstrijden zouden winnen?! Een goed resultaat behaald en een gedeeld tweede plek in de tweede klasse! We mogen trots zijn!

Supporters en reserves/invallers weer onwijs bedankt voor vandaag!! We hopen tot volgend seizoen!

Sebas bedankt voor de afgelopen jaren en heel veel succes bij Swift!

Nadine

Zondag 19 april. Helios moet aantreden tegen de nummer 2 van de ranglijst – Ready. De tweede helft van de veldcompetitie is nu twee speelrondes onderweg en ons vlaggenschip heeft daar tot nu toe vier wedstrijdpunten aan overgehouden. Zowel Sporting West als Haarlem werden verslagen onder gure omstandigheden in wedstrijden waar de doelpunten schaars waren. Hierdoor is er uitzicht naar de bovenste plaatsen van onze poule. Bij winst op de gasten uit Den Haag zou Helios zelfs de tweede plek met Ready delen. Iets waar je als debutant in de tweede klasse niet meteen rekening mee houdt!

Hiervoor moest echter wel eerst gewonnen worden. In de eerste veldhelft werd in een spannende wedstrijd afgefloten bij een 16-16 stand, dus beide ploegen zijn aan elkaar gewaagd. Ondanks dat de omstandigheden ernaar waren om er een korfbalshow van te maken, wisten beide ploegen hier geen gebruik van te maken. Helios nam het voortouw door via een schot van Frank de eerste voorsprong te pakken. Door een reeks individuele fouten werd deze voorsprong simpel uit handen gegeven en gaf het scorebord 1-3 aan. Tot rust werd om en om gescoord door beide partijen, waardoor met een 4-6 ruststand de kleedkamers opgezocht werden.

Na rust werd er door beide partijen ruim een kwartier niet meer gescoord. Het is moeilijk te zeggen of het kwam door een sterke verdediging, pech in het afronden of slechte aanvallen. Feit bleef dat de achterstand van 4-6 met nog een kwartier te spelen zelfs werd uitgebreid tot 4-7. Gelukkig was dit het laatste doelpunt dat van de gasten uit Den Haag kwam. Maar was de overgebleven tijd genoeg om deze achterstand in te halen? Via een schot van Jochem kwam het andere vak van Helios in de aanval. Dennie schoot in rap tempo twee afstandsballen raak en bracht ons naast Ready, 7-7. Via een schot van Jochem en een strafworp afgemaakt door Niels kwamen we zelfs op een 9-7 voorsprong, en Dennie maakte het verlossende laatste doelpunt.

Ready is verslagen met 10-7 en de gedeelde tweede plaats is van ons! Komende week moeten we tegen Madjoe. Breiden we de ongeslagen reeks van de tweede veldhelft uit? Behouden we de tweede plaats? U leest meer in het volgende verslag!

Nadat we twee weken geleden onze eerste veldwedstrijd tegen Sporting West hebben gewonnen, in een soort van mudmasters 2.0, stond vandaag Haarlem op het programma.

Wederom niet echt fantastisch weer, windkracht 10 over het veld, maar dat mag de pret niet drukken. Want vandaag was een heuse 4 punten wedstrijd. Bij winst konden we naar boven gaan kijken en zou Haarlem op 4 punten achterstand van ons komen, bij verlies zou Haarlem op hetzelfde aantal punten komen.

Sebas gaf het voor de wedstrijd al aan, met dit weer wint de ploeg die vandaag de minste fouten maakt en het hardst werkt. Dit bleek uiteindelijk ook zo te zijn!

Onze start was lekker! Binnen een kleine 10 minuten stonden we op een 0-3 voorsprong met doelpunten van Jochem, Dennie & mezelf. Zeker de one-hander van Jochem mag nog even genoemd worden! Door het draaien van lange aanvallen en geduld te houden konden we Haarlem vrij makkelijk van ons af houden. De eerste helft verliep positief voor ons en we gingen dan ook met een 3-6 voorsprong de rust in. Jochem, Jochem en Frank zorgden voor de doelpunten.

Tijdens de rust herhaalde Sebas nogmaals zijn woorden van voor de wedstrijd. Blijf lang aanvallen en geduld houden.

De tweede helft verliep iets moeizamer. Haarlem maakte het ons wat moeilijker en gaf ons veel druk op de ballijn. In combinatie met de harde wind, vonden we het lastig daar mee om te gaan. Daardoor kwam Haarlem beetje bij beetje dichter bij, zodat we 10 minuten voor tijd nog maar op een 6-7 voorsprong stonden. Ik had door middel van een strafworp voor ons 7e doelpunt gezorgd.

Ondanks dat Haarlem terug kwam tot 1 punt had ik geen moment het idee dat het mis voor ons zou kunnen gaan. Gelukkig bleek dat ook niet het geval. Door het spelen van lange aanvallen wist Jochem uiteindelijk vlak achter de korf de belangrijke 6-8 te maken! Frank zorgde daarna met een onderhandse vrije bal voor de 6-9. Vlak daarna floot de scheidsrechter af en konden wij feest gaan vieren!!

Blij met de punten, de overwinning en het harde werken van de ploeg.. Richten we ons nu op Ready!
Het is raar om te zeggen, maar half april spelen wij al onze laatste thuiswedstrijd op zondag. Het zou leuk zijn als dit nu eens een ouderwets ZONNIG Helios zondagse wordt, met uiteraard weer twee punten?!

We hopen dat we wederom gesteund worden door ons fantastische publiek dat er in weer & wind, uit en thuis altijd bij is! Bedankt daarvoor!

Groetjes Niels

Als Vak H willen wij graag al het publiek bedanken.

Uit het oog van: Vakkie h

Zondag 8 Maart 2015.
Kv Helios weet kv Leeuwarden te verslaan met 24-10 en hierdoor wordt zij 2de in de poule.
2de in de poule worden betekent dat Helios om promotie mag spelen. Eenmaal thuis aangekomen beginnen de zenuwen te spelen: “Waar gaat Helios spelen? Hoe gaan we er heen? Wordt het ergens in Friesland, Lelystad of Utrecht? En Vak H, wat gaat die doen?” De eerste appjes komen binnen en de eerste plannen ontstaan. Maar het is pas de volgende dag, die dag horen we het pas.
Het wordt Hoorn de ADOS hal. Een prachtig mooie locatie; een goede hal voor de supporters is voor ons immers erg belangrijk. De uitnodiging voor de bus, een uitgesproken kans om een goed sfeertje te bouwen. Alles wordt er aan gedaan om die zaal vol te krijgen: persoonlijke berichten, facebook berichten en mond op mond reclame. Dit leeft, deze dag wordt het. We voelen het: Dit is het moment!
Helios: 1 doel, 1 passie, 1 gedachte, 1 vechtlust. Als tegenstander treffen we kv DIO, een ploeg uit Oostwolde.
Alle geel zwarte harten gaan kloppen; Dit gaat het worden!

Zondag 15 Maart 2015.
Matchday.
Vandaag is het dan zover. Vandaag gaat het gebeuren. Er lag een drukke dag bij mij voor de boeg. Half twaalf ’s ochtends ging mijn startsignaal bij de Beach Run in Castricum aan zee. Dit was het eerste obstakel, want dit betekende dat ik minder dan 60 minuten had om weer thuis te komen. Aangemoedigd door de aanvoerder van het eerste, die toch even snel kwam kijken, en mijn vrienden en familie ging ik er voor. Uitslag: 42,24 minuten voor 8 km. “Top! tijd zat” zou je denken. Maar haast moest er gemaakt worden. Snel naar huis, snel douchen. ‘Nu komt het, nu gaan we! De bus gaat! Al bijna 1 uur. Alles mee? Sjaals toch even voor de zekerheid checken. Hebben ze de spandoeken mee? En wat zal DIO doen vandaag, hoe zullen hun supporters komen? En wat gaan zij doen?” Maar eerst de bus reis. Deze begint goed, de sfeer zit er goed in. Na leuke liedjes en het ballonnen opblazen even een stukje rust. Je merkt het, de mensen zijn toch gespannen. Iedereen hoopt op de winst. En natuurlijk staat de zaal finale van vorig jaar nog op het netvlies gebrand. Die laatste minuut tegen Apollo, die deed zeer, dat voelen we nog. Maar ook de wedstrijd tegen Swift herinneren we ons. Swift verslagen, kampioen veld en 2de klasse, daar trekken we ons aan op. Dit jaar werden we geen kampioen, maar 2de klasse, het kan. Eenmaal aangekomen lopen we de zaal in en de zaal zit al aardig vol. Dio is rijkelijk aanwezig. Onze spelers zaten in de kleedkamer, dus dit is een mooi moment om alles snel neer te zetten en een plek te zoeken. Verbaasde gezichten vanaf het veld van dio: “Wat een kabaal, dit waren ze niet gewend. Dit was niet de bedoeling. Wat is dit?”
En dan de spelers komen het velt op; een ABSOLUUT KIPPENVEL MOMENTJE. Zoveel kabaal, zo’n ondersteuning vanuit het publiek, dit is uniek. Wat een pracht, wat een praal, dit voelde als iets onoverwinnelijks.
De wedstrijd:
Het fluitsignaal: We beginnen! DIO speelt thuis, Helios speelt uit. Al gauw komen we met 4-1 achter “O jee, niet de bedoeling!” maar al gauw is het 4-4. Het gaat geleidelijk op tot 10-10 en dan is het rust. Maar het is duidelijk dat het niet makkelijk wordt. De spanning stijgt, Helios komt beter de kleedkamer uit. En al gauw staat het 12-15. “We staan 3 punten los! Wordt dit het? We gaan door, nu pakken we ze!” Uitbundig wordt er gevierd. Het publiek gaat staan zingen en schreeuwen. Het kippenvelgevoel stijgt, maar het word moeilijker. Het word allemaal veel. spelers beginnen moe te worden en er beginnen overtredingen te komen. We komen terug op 19-18 achter te staan en het enige dat wij als publiek kunnen doen is achter de spelers te gaan staan en extra hard te gaan schreeuwen. Het wordt 19-19 in de laatste minuut en er wordt gejuicht, man man man wat een ontlading en een vreugde. Wellicht word het verlengen als het gelijk blijft, maar we hebben nog even de tijd. Helaas scoort Dio dankzij een fout in de verdediging en het wordt 20-19. Nog 1 minuut 20 op de klok, schoten worden gelost, maar niks gaat er in. Iedereen staat en nagels worden afgebeten. En dan het fluit signaal en het is over, het is voorbij. Het is weer over, Helios slaat weer de plank mis, weer mocht het niet zo zijn. Weer 1 punt te weinig en wat zou het mooi geweest zijn he zo’n kampioenschap. Wat hadden we het verdiend, na de wedstrijd bedanken spelers het publiek en gaan stilletjes op de bank zitten. Het is ook stil op de tribune, zo ongeveer 2 minuten wordt er weinig gezegd. Niemand weet ook iets te zeggen. Spelers zoeken troost en dan heb je Dio nog, waarvan het publiek de gehele wedstrijd niks heeft gezegd en dan toch een feest krijgen plus de confetti die wij zo graag gewild hadden. Langzaam vertrekken we en de tribune druipt leeg.

WIJ ALS VAK H WILLEN ALLE HELIOS SUPPORTERS BEDANKEN VOOR DE STEUN AAN ONZE ZONNEGODEN BEDANKT

De avond
Laten we niet vergeten dat we nog een feest gepland hadden. Helios 2 en Helios 3 hebben een promotie binnen gesleept, hier is hard voor gevochten en hier moest rijkelijk op gedronken worden en dit gebeurde ook. Mijn complimenten voor de mensen van helios 1 die desondanks deze dag toch nog zijn gekomen en hun complimenten voor 2 en 3 hebben laten zien. WIJ ZIJN TROTS

DE dag er na
De kater wie heeft hem nu niet. Bijna iedereen die en geel zwart hard heeft, heeft een huge ass kater en deze is helaas niet alleen van het bier. De day after zelf, ben ik een rondje gaan lopen door het bos en even gaan uitwaaien om even op te starten. We moeten frisse moed opdoen en Helios moet het vizier weer scherp stellen, de wonden likken en door gaan en het veld seizoen goed af te sluiten. Dit gaat ze lukken

Auteur Jeroen Vendel
Met hulp van Koen Willems en Suzanne stuifbergen.

The day after…

Tja dan zit je thuis met een kop koffie en je laptop. De zon schijnt, net als vorig jaar na de verloren kampioenswedstrijd tegen Apollo. Het was prachtig weer, maar er echt van genieten konden we niet. Want wat baalden we van de verloren wedstrijd. In de laatste minuut… één punt verschil…. Door dit verlies eindigde Helios zelfs als derde in de competitie, en stonden we dus echt met lege handen.

Gelukkig kwam er op het veld de verrassing door ‘zomaar’ kampioen te worden. Ik denk nog wel eens aan die fantastische zomerdag bij Swift. De kater van het zaalseizoen was toch eindelijk een beetje weggespoeld, door deze promotie.

Gelukkig doet Helios het in de tweede klasse prima en heb ook volste vertrouwen dat we ons handhaven op het veld. En dus straks in mei afsluiten met een leuk feestje.

Maar dan weer terug naar gisteren. Wat zou het een mooie dag geworden zijn. We hadden ons er zo op verheugd. Ja we wisten niets van Dio. Ik dacht zelfs dat ze uit Groningen kwamen. Maar ook deze ploeg kwam uit Friesland.

Sam en ik gingen weer met de supportersbus mee, deze keer richting Hoorn naar de Ados hal. De bus zat niet helemaal vol, maar gezellig was het wel. In de sporthal aangekomen, keek ik even snel door het raam in de kantine, naar de zaal. Ik moest even de spelers ‘zien’. Ze waren allemaal al geconcentreerd bezig.

Dio had al een plek op de tribune bemachtigd, zij waren met de spelers aangekomen. Logischerwijs ben je er dan dus stuk eerder. Maar Vak H en de andere supporters maakte meteen duidelijk dat we binnen waren. We zaten er allemaal klaar voor…

4-1 achter. Nog geen paniek, ondertussen weten dat ze zo vaak achter komen. 4-4. Dan steeds gelijk op. Ondertussen werd het steeds gezelliger op de tribune. Ik zat in het Helios vak, maar naast een Dio-fan. Zij bleef als een echte Friezin stug tussen ons in zitten.

Het ging gelijk op en de rust gingen we in met 10-10. We konden opnieuw beginnen werd er al gezegd.

Maar Helios kwam beter de kleedkamer uit en kwamen ook op voorsprong, 12-15. En ja de 12-16 was de nekslag geweest. Maar die kwam niet….

En bij Helios lukte het niet meer zo. Teveel overtredingen weer. Zouden we dan echt gaan verlengen? De 20-19 valt en het vak van Niels krijgt alle kans op 20-20. Zoveel schoten zijn er deze wedstrijd nog niet nodig geweest voor een doelpunt. En juist in de allerlaatste aanval lukt het niet… hij wil er gewoon niet in. Bal onderschept en we weten het… het is klaar… we verliezen hier van Dio. Geen promotie, geen beker, geen feestje, geen blijdschap.

Er zijn tranen, frustraties, teleurstellingen, knuffels en verdriet. Het was Helios zo gegund.

Groot respect voor de spelers dat zij het op hebben gebracht om naar de promotie-receptie te komen van het derde en tweede. De selectie ben je met zijn allen, dat was bij Dio gisteren ook duidelijk te zien met een volle bank.

De zon schijnt weer, ik denk aan vorig jaar, wat een vreselijke maandag was dat. Ik zie Anne en denk aan haar dat ze toen zo een klein hummeltje was (Apollo uit, was haar eerste korfbalwedstrijd, 3 weken oud). En nu stapt ze alweer parmantig rond.

Wat een vreselijke maandag is dit weer. Gelukkig heb ik de afleiding van de kinderen om er niet de hele dag aan te denken. Maar het doet pijn….

Marije Leegwater